Inzichten en verhalen achter de werken van Francisca hebben inmiddels de revue gepasseerd. Een verhaal dat ontbreekt in deze reeks is haar verhaal, het verhaal achter de kunstenares. “Voor mij is een kunstenaar een gewoon beroep, geen roeping. Je kiest ervoor en steek er veel uren in om jezelf technieken en vaardigheden eigen te maken.” 

Francisca vertelt dat ze opgroeide in een gezin waarbij kunst een automatisch onderdeel uitmaakte van de dagelijkse dingen. Haar ouders waren allebei kunstzinnig. Creatief bezig zijn met schilderen, tekenen en schrijven was normaal voor haar. De keuze was hierdoor makkelijk om te kiezen voor een creatieve opleiding.
Al van jongs af aan is Francisca bezig met dingen maken. In het begin vooral kleding, stoffen en objecten, pas later ontstond haar interesse voor tekenen en fotografie. “Hoe dingen in een beeld vielen ten opzichte van elkaar.” Het nadenken over de compositie, een gecomponeerd beeld met oog voor kleur contrasten hield haar toen al bezig.

De keuze om een creatieve opleiding te volgen ontstond na een verblijf in Londen waar Francisca veel in aanraking was gekomen met fotografie. Ze startte bij de Academie voor Fotografie. Tijdens haar studie ontdekte Francisca haar talenten en werd gestimuleerd om door te gaan. In haar eindexamenjaar werkte ze al bijna fulltime als modefotograaf. “Van de modefotografie kreeg ik snel genoeg, het was niet mijn wereld”, zegt Francisca. Ze legt uit dat ze na haar afstuderen besloot om haar vaardigheden te verdiepen en startte een opleiding aan de Rietveld Academie in Amsterdam. “Op de Rietveld leerde je een andere manier van werken, conceptueel, waarbij het maakproces van een kunstwerk centraal stond.”

Na het afronden van deze studies ging Francisca als autonome kunstenares aan de slag. In 2005 maakte ze de switch van fotografie naar schilderen. “De gladheid van fotografie ging mij tegenstaan. Ik wilde de textuur van verf beleven en ervaren.” Door meerdere verfsoorten en materiaal te gebruiken werd de techniek onderdeel van het schilderij en de voorstelling. “Fotografie staat meer op zichzelf, bij schilderen lopen die stappen door elkaar, daar houd ik van.” 

Blog by: Sara Backer (archivist)