In de vorige blog vertelde Francisca over haar weg naar het autonoom kunstenaarschap. Deze week wordt dieper in gegaan op haar ontwikkeling en de toekomst.
Francisca legt uit dat de jaren dat je op een Kunstacademie zit je op een bepaalde manier gevormd wordt door docenten maar ook door medestudenten. “De hele ervaring maakt je tot de kunstenaar die je bent.” Na de academie begint de periode om uit te zoeken wat je met al deze ervaringen doet. Francisca licht toe: “Ik kom nu sneller tot een beeld, dan toen ik net van de academie kwam. Ook zie ik in één oogopslag of iets goed is of niet”. Deze verscherpte blik komt volgens Francisca ook doordat ze diverse werken geëxposeerd en verkocht heeft. Deze waardering van buitenaf zorgt na haar zeggen voor meer zekerheid.
“Airport beach, is mijn favoriet. De stoelen zijn een soort mens figuren”, illustreert Francisca terwijl ze het schilderij tevoorschijn haalt. Ze meent dat het werk iets grappigs heeft. Een verlaten situatie. De mensen zijn verdwenen, maar waar zijn ze heen gegaan? “Ik stel mij altijd voor dat het een soort wachtkamer is van een vliegveld maar dan met strandstoelen”.
Het idee dat kunstenaars altijd plezier beleven aan het proces van schilderen spreekt Francisca tegen. “Vaak wel maar niet altijd. Soms loop je vast en dat kan heel frustrerend zijn. Je bent soms lang met een werk bezig geweest en dan blijkt het niet goed genoeg te zijn”, geeft ze als voorbeeld. Anderzijds kan deze negativiteit ook weer iets goeds opleveren omdat ze leert voor een volgend werk. “Als het goed gaat zit je in een flow. Dat is heerlijk! Het geeft een ervaring van tijdloosheid.”
Niet alleen inspiratie is een belangrijk onderdeel van het creatieve proces ook het creëren van rust en tijd is essentieel. Volgens Francisca ben je altijd bezig met het vormgeven van de ideale randvoorwaarden waarin je optimaal kan werken. “Zodat je weer het punt vindt waarbij je tot de essentie komt binnen een werk” Ze beschouwt dit ook als een uitdaging waarbij ze zichzelf scherp houdt om ook over 20 jaar nog actief te zijn. “Het is een kwestie van je eigen vuurtje laten branden. Ik zie mezelf niet iets anders doen.”
Blog by: Sara Backer (archivist)